De Theaterrepubliek
De Man van La Mancha is de musicalversie die Dale Wasserman en Mitch Leigh in 1966 maakten van Cervantes’ beroemde verhaal over Don Quichot, de idealist die een eenzame strijd voert tegen onrecht en windmolens. Cervantes, een zestiende-eeuwse Spaanse schrijver, heeft kerk en staat beledigd en wordt, samen met zijn trouwe knecht, opgesloten in afwachting van zijn verhoor door de inquisitie. De andere gevangenen kennen echter hun eigen rechtssysteem en zo moet Cervantes zichzelf eerst voor hen verdedigen. Cervantes stemt toe, op voorwaarde dat hij zich mag verdedigen door een toneelstuk op te voeren waarin alle gevangenen een rol moeten spelen, en waarin hijzelf de rol speelt van Don Quichot, de man van La Mancha. De gevangenen zijn onder de indruk van het bevlogen spel van Cervantes die er hartstochtelijk voor pleit om de wereld niet te zien “zoals hij is maar zoals hij zou moeten zijn”.
Was Don Quichot een dwaas? Misschien, want dwaas ligt heel dicht bij het tegenovergestelde uiterste: wijs. En er bestaat ook nog zoiets als ‘de wijze dwaas’. Zelfs al lijkt de strijd op voorhand verloren, voor Don Quixote is dat geen reden om hem niet te strijden. De kracht die daarvan uitgaat, is iets wat de musical zeker aan ons wil meegeven: droom!
Zelfs de schijnbaar onmogelijke droom is het waard gedroomd te worden!
